درون‌مایه اشعار حکمی ناصرخسرو و ابوالعتاهیه

ناصرخسرو و ابوالعتاهیه از جمله شاعرانی هستند که حکمت را در مضامین شعری خود جای داده و مفاهیم آن را به شکل والایی پرورانده­اند. این دو شاعر بزرگ با بیان این مفاهیم متعالی حکمی، از سردمداران این عرصه به شمار می­آیند و با وجود شباهت­ها، تفاوت­هایی نیز در بیان مضامین حکمی آن‌ها دیده می‌شود. این پژوهش با بررسی بسامد این مضامین، سعی بر توضیح شباهت­ها و تفاوت­های موجود در اشعار دو شاعر دارد. نتایج این بررسی نشان می­دهد که هر دو شاعر، در پی بیان مفاهیم حکمی و فلسفی در شعرشان بوده­اند. اما ناصرخسرو با تکیه بر اصول اخلاقی، اعتقادی و عملی، از این مفاهیم، بهره بیش‌تری برده­است. به نظر می­رسد که او به حکم رواج اشعار عربی در آن زمان در میان ایرانیان و بنا بر شیوه­های تعلیمی رایج در عصر خود، با اشعار شاعران عرب به ویژه ابوالعتاهیه آشنا بوده و می­توان گفت که به نوعی به مضامین و حکمت­های شعر وی نظر داشته است.